Dag 15: Windhoek

De route van vandaag brengt ons in 430 kilometer van Etosha naar de hoofdstad van Namibië, Windhoek. Ons dorp lag ergens midden in het nationaal park en aangezien we ons naar de uitgang moesten begeven konden we nog mooi een safari meepikken. Tot ieders grote verbazing zagen we twee olifanten staan op zo'n honderd meter van de truck. William zette de truck stil zodat we daar nog mooie foto's van konden maken. We waren allemaal gefocust op de olifanten, dit waren immers de eerste olifanten van de reis, en ineens liep daar weer een leeuw. Midden op de weg, voor een wagen door en langs onze truck af! Het was nog zo vroeg in de morgen en nu al zo'n geluk. Ik ben benieuwd wat de rest van de dag ons brengt.

Na twee uur rijden was het tijd voor een korte stop. Ik had even wat boodschappen gedaan en koffie gehaald. Toen ik in de truck aan het wachten was op de rest stopte er een klein auto naast de truck. Er stapte iemand uit, en nog iemand, en nog iemand. In totaal kwamen er negen personen uitgevallen! Een goed voorbeeld van 'alle beschikbare ruimte benutten'.

Onze lunchstop was bij een tankstation. Aan de overkant van de straat was een craft market waar je souvenirs kon kopen. Helaas had ik daar geen tijd voor. Ik moest namelijk groenten snijden voor de lunch.
Nog zo'n 70 kilometer te gaan voordat we in Windhoek zijn. Onderweg stonden twee giraffen pal langs de snelweg te eten. We werden ook nog even van de weg gehaald voor een controle en uiteindelijk zagen we daar het bordje met 'Welcome in Windhoek'. Na een korte citytour reden we door naar de lodge. Komende nacht geen tent opzetten maar weer lekker slapen in een bed. Wat een luxe kamer had ik zeg! Alweer een tweepersoonskamer voor mij alleen!

Om 18:00 uur zouden we verzamelen om nog één keer met z'n allen te gaan uit eten, voordat we weer afscheid moesten nemen van een deel van de groep. We gingen eten bij Joe's Beerhouse, een heel mooi openluchtrestaurant, compleet ingericht in Duitse stijl. Ik had een overheerlijke schnitzel overgoten met champignonsaus en een brownie na. Dit is zeker weten het lekkerste wat ik ook heb gegeten!

Toen was het tijd om afscheid te nemen van acht groepsleden. Keith en Alison uit Zuid-Afrika, Tom en Caroline uit Engeland en Mari en Luan ook uit Zuid-Afrika werden uitgezwaaid. De afgelopen weken hebben we elkaar toch beter leren kennen, dus het was zeker jammer dat ze de groep zouden verlaten. Met de taxi zijn we weer teruggebracht naar het hotel, waar we de 'Dutch twins' (Marieke en Jolanda) hebben uitgezwaaid. Zij zouden de volgende morgen weer richting Nederland vertrekken. Hen zie ik gauw weer op de Afrika-reünie! Daar verheug ik me nu al op!