Dag 11: Spitzkoppe
27 April 2014 | Namibië, Spitzkop
Ik heb vanmorgen eerst lekker gedoucht en mezelf helemaal klem gegeten bij het ontbijt want de komende twee dagen gaan we helemaal back to basic. Geen douche, wel een toilet, maar dat is een long drop toilet... een wc waar je boodschap een aantal meter naar beneden duvelt. Verder alleen maar wat tentjes midden in de bush bush. Om 10:30 uur zouden we vertrekken. Eerst hebben we Nadine uitgezwaaid. Zij vertrok vandaag weer terug naar Zwitserland, na een weekje met ons opgetrokken te hebben. Haar vakantie was voorbij.
Onze route van vandaag was niet zo lang. Dit in tegenstelling tot de weg waar we over reden. Deze begon aan de Atlantische kust van Namibië en eindigde helemaal aan de andere kant van Afrika, aan de Indische Oceaan in Mozambique. Ook reden we nog langs een mijn, de enige mijn van Namibië. Op een gegeven moment draaiden we van de hoofdweg af en kwamen we op een smal zandweggetje. Tijd voor een sanitaire stop. Er stond een klein marktje helemaal in the middle of nowhere. Ik vroeg me echt af of die mensen überhaupt iets verkochten op een dag. Toeristen zouden dit op eigen gelegenheid nooit gevonden hebben.
Een paar kilometer verderop zagen we enorme kalkstenen bergen ontstaan uit het platte landschap. Dat was Spitzkoppe, onze bestemming voor vandaag. We stapten uit in een sauna, zo heet was het er! En toen gingen we ook nog eens wandelen! De wandeling leidde ons naar een enorme rots waar je rotstekeningen van duizenden jaren oud kon zien. Een stukje terug stond een hoge berg die je kon beklimmen. Vanaf de top had je een schitterend uitzicht over de savanne en de woestijn. Als je over het randje keek, kon je de truck en het tentenkamp beneden zien liggen.
Eenmaal terug beneden liepen we de andere kant op, waar een boog van stenen gevormd was. Allemaal rotsformaties in de omgeving met hun eigen karakter, vormen en geschiedenis. Vanaf de top van één van zo'n berg hebben we genoten van alweer een zonsondergang. Ze gaan nooit vervelen en blijven mooi! Kortom, een mooie plek om een nachtje te kamperen. 's Avonds werd er aandachtig geluisterd naar William's sterke verhalen. Of ze allemaal waar zijn...? Dat weten we niet, maar spannend was het wel!
Onze route van vandaag was niet zo lang. Dit in tegenstelling tot de weg waar we over reden. Deze begon aan de Atlantische kust van Namibië en eindigde helemaal aan de andere kant van Afrika, aan de Indische Oceaan in Mozambique. Ook reden we nog langs een mijn, de enige mijn van Namibië. Op een gegeven moment draaiden we van de hoofdweg af en kwamen we op een smal zandweggetje. Tijd voor een sanitaire stop. Er stond een klein marktje helemaal in the middle of nowhere. Ik vroeg me echt af of die mensen überhaupt iets verkochten op een dag. Toeristen zouden dit op eigen gelegenheid nooit gevonden hebben.
Een paar kilometer verderop zagen we enorme kalkstenen bergen ontstaan uit het platte landschap. Dat was Spitzkoppe, onze bestemming voor vandaag. We stapten uit in een sauna, zo heet was het er! En toen gingen we ook nog eens wandelen! De wandeling leidde ons naar een enorme rots waar je rotstekeningen van duizenden jaren oud kon zien. Een stukje terug stond een hoge berg die je kon beklimmen. Vanaf de top had je een schitterend uitzicht over de savanne en de woestijn. Als je over het randje keek, kon je de truck en het tentenkamp beneden zien liggen.
Eenmaal terug beneden liepen we de andere kant op, waar een boog van stenen gevormd was. Allemaal rotsformaties in de omgeving met hun eigen karakter, vormen en geschiedenis. Vanaf de top van één van zo'n berg hebben we genoten van alweer een zonsondergang. Ze gaan nooit vervelen en blijven mooi! Kortom, een mooie plek om een nachtje te kamperen. 's Avonds werd er aandachtig geluisterd naar William's sterke verhalen. Of ze allemaal waar zijn...? Dat weten we niet, maar spannend was het wel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
