Dag 19: Okavango Delta

Om 6:00 uur was onze wake up call. Een erg bijzondere deze keer. Één van de Afrikanen maakte ons wakker door als een dolle kip over het terrein te lopen!

Geen ontbijt vandaag, alleen een kopje thee of koffie. Want we gingen op pad voor een sunrise bushwalk. Dat betekende dat we al om 6:30 uur aan het wandelen waren. We hoopten op nog meer olifanten, giraffen en nijlpaarden. Helaas hadden deze dieren vandaag niet zo'n zin om voor onze lens te komen poseren. Wel zagen we weer wat zebra's en een paar kudu's.

Op een gegeven moment dacht ik een leeuw te horen brullen! Ik keek om me heen, maar zag niks... bleek het mijn maag te zijn, die schreeuwde om een stapel boterhammen. Liefst met hagelslag, maar voor deze keer was ik ook al tevreden met een boterham met van die chemische jam. In totaal hebben we zo'n tien kilometer gelopen door los zand, hoog gras en prikkelbosjes. We hadden er vier uur over gedaan en bij terugkomst stond ons een goeie brunch te wachten. Welverdiend, vond ik zelf.

En ja hoor, ik had het al verwacht... net als we in een bushcamp zitten zonder enige faciliteit is het tijd voor een grote boodschap. Oplossing: wc papier en een schep. Er werd een gat in de grond gemaakt. Daar kon je achterlaten wat je dwarszat, zand erover en klaar! :) haha, ik wilde het toch wel een keer uitproberen!

De komende uren konden we weer zelf doen wat we wilden. Om 16:30 uur gingen we de mokoro weer in, op zoek naar nijlpaarden en als we geluk hadden ook nog andere dieren. Vlakbij onze slaapplaatsen werden de koppen van de nijlpaarden al gezien! Met een stuk of tien zaten ze bij elkaar. Vader lag een stukje verderop op wacht terwijl moeder en de kinderen rustig konden zwemmen en badderen.

Geheel toevallig zag één van de polers op de terugweg een kudde olifanten staan. Weer gingen we aan wal om ze van dichterbij te kunnen bewonderen. Wat een kolossen! Maar zo ontzettend mooi om te zien.
Bij terugkomst had Victor de carbonara al klaarstaan. We konden zo aanschuiven. De polers blijken trouwens multi talenten te zijn want na het eten werden we getrakteerd op een muzikaal optreden met typisch Afrikaanse muziek en dans. Zelfs een zes maanden zwangere vrouw had dat voor ons over. Deze avond met muziek en dans werd meer gewaardeerd dan de eerste avond in Botswana, toen de Bosjesmannen een programma voor ons hadden. Deze muziek was mooier en levendiger.

De mensen hier in Botswana (en in heel Afrika eigenlijk) zijn erg hartelijk. Iedereen groet je en er wordt gezwaaid als je langs komt gereden!

Later op de avond werden er moppen getapt, raadsels verzonnen en spelletjes gedaan. Een van die spelletjes was 'Hey Big Boedi'. Dit is hetzelfde als het spelletje 'Chinees Liften' maar dan in de Afrikaanse versie en met nummertjes in plaats van namen. De avond verliep erg gemoedelijk en was heel gezellig!