Ik heb al mijn spullen nog! Mijn slot heeft goed geholpen. Ik heb een goede nacht gehad. Deze ochtend was ter vrije besteding. Als je wilde kon je op de Orange River gaan kanoën. Als je daar geen zin in had kon je de hele morgen gaan relaxen aan de rivier, bakken in de Afrikaanse ochtendzon en genieten van het uitzicht. Ik ging voor de tweede optie. Beetje jammer dat het ontbijt voor iedereen al om 7:00 uur klaarstond, aangezien de kanotocht al om 8:00 uur begon. Samen met Tom en Janneke heb ik op een drijvend platform van het uitzicht genoten en daarna heb ik een praatje gemaakt met Marieke en Jolanda, een Nederlandse tweeling. Om 11:00 uur zaten we in de truck om richting Namibië te rijden en Zuid-Afrika achter ons te laten. Niet voor lang trouwens want ik ben één van de groepsleden die na de Victoria Falls in Zimbabwe weer terugkeert naar Zuid-Afrika om onder andere nog een safari te maken in het Krugerpark.

Bij de grens moest iedereen uitstappen voor de paspoortcontrole en een stempel. Dit was zo gebeurd en ik dacht dat we al klaar waren. Maar nee, een paar honderd meter verderop moesten we er weer uit. Dit keer om een hoop paperassen in te vullen en weer een stempel in het paspoort te laten zetten. Het vrouwtje achter het loket was erg vriendelijk maar toen ik de stempel kreeg werd ik wel een beetje bang. De tafel brak nog net niet door midden, zo hard ging het. Iedereen kreeg toegang tot het land dus zonder problemen konden we weer verder. Het landschap veranderde vrijwel meteen van bergen met bomen naar woestijn met alleen maar wat kleine plantjes en een hééééle hoop zand. :) Op een typische 'road to nowhere' stopten we voor de lunch. Knakworstjes!!! Mmmm! Van de mooie weg moesten natuurlijk veel foto's gemaakt worden . We lieten er onze creativiteit flink op los: springend, liftend, handstand, alles kwam voorbij. Vanaf de picknickplek tot de eindbestemming was het nog zo'n tweeënhalf uur rijden. Er werd omgeroepen dat we ons voor moesten bereiden op een 'African massage' (don't call it bumpy roads, just an African massage, aldus William). We waren goed en wel op weg wanneer de truck ineens vol in de remmen ging. Er stond een kudde zebra's te grazen, midden in de woestijn! Hoe gaaf! Nog geen kilometer verderop stond een struisvogel. Erg onder de indruk van wat we net meegemaakt hadden kwamen we aan op de camping. Vlug allemaal ons dorp weer opbouwen want we zouden een wandeling gaan maken langs de canyon. Wat het nog specialer maakte was dat we de Fish River Canyon tijdens zonsondergang zouden zien. Vooral in Afrika schijnt de zonsondergang een hele happening te zijn. En ik kan je nu vertellen: dat is zeker zo! Ook nu hebben we weer ontzettend veel (en creatieve) foto's gemaakt. Inmiddels was het al donker en Victor, de baas van de keuken, had het diner al klaarstaan voor ons. Overheerlijke spaghetti, geserveerd aan de rand van de Fish River Canyon, beter kun je niet krijgen! Terug aangekomen op het kamp ben ik mijn avonturen meteen op gaan schrijven en daarna gaan slapen. Morgenvroeg om 5:00 uur weer op om te genieten van een Afrikaanse massage die de hele dag zou duren. En op naar een nieuwe megabestemming: de Sesriem Canyon.