Dag 5: Orange River

Mijn eerste nacht in een tentje zit erop. Ik heb geslapen op een slaapmatje van de Nomad die hetzelfde rook als het moment dat ik mijn wandelschoenen uitdoe na een dag sportief hiken. Bah!! Helaas waren te tenten ook niet van steen en niet geïsoleerd. Zo kon het gebeuren dat ik de buurman van drie deuren verderop kon horen snurken! Of het was gewoon maar een hongerige leeuw die op zoek was naar een lekker hapje. Dat kan ook...Ten slotte kregen we midden in de nacht nog een serenade van twee honden. Erg bedankt, maar dat was echt niet nodig. Verder was de nacht goed. Gelukkig gebeurde vandaag niet waar ik bang voor was. Ik werd gewoon van de wekker wakker. Het was 6:00 uur en nog pikkedonker. Een hele opgave dus om mezelf aan te kleden en mijn tassen op zo'n manier in te pakken dat alles er weer in paste. Maar dat was niet de grootste klus. Dat was namelijk het afbreken van de tent. Het ontbijt was pas klaar nadat we ons dorp weer in de truck gepropt hadden. Helaas zaten we met een probleem: iemand had vannacht de truck kleiner gemaakt óf onze spullen waren gegroeid. Wat het ook was, het paste er niet meer in met als gevolg dat we alles weer uit moesten laden en opnieuw in de truck moesten laden. Met de gedachte dat er verse mik en koffie en thee op ons stonden te wachten was het dit keer een fluitje van een cent. Om 7:45 uur, driekwartier later dan gepland (maar op tijd in Afrika) maakten we ons klaar voor een rit van tien uur door Zuid-Afrika, tot aan de Namibische grens. Bang om te verdwalen hoefden we niet te zijn. Er was maar één weg die dwars door eindeloze vlaktes liep. We volgden deze weg urenlang en af en toe kwam er eens een auto tegemoet. Het uitzicht was fantastisch.

Enkele uren later stopte de truck in Springbok. Deze plaats/stad heet zo omdat in dit gebied heel veel springbokken wonen. Hier hadden we een uur de tijd om te shoppen. Ik en een aantal anderen waren al eerder klaar en gingen weer in de truck zitten. Ondertussen reed William naar de supermarkt om Victor op te halen. Wij wilden ook even bij de supermarkt uitstappen, maar dit was onmogelijk omdat de deur voor de zoveelste keer haperde. Van binnenuit kregen we 'm niet open. William geloofde ons niet en wilde even voordoen hoe het moest. Hij stapte in en trok de deur achter zich dicht. Ook hem lukte het niet om de deur weer open te krijgen met als gevolg dat we nu met z'n allen opgesloten zaten. Oeps! Een jongen wilde ons redden door het raam van de nooduitgang te openen en naar buiten te klimmen. Maar dat was eigenlijk veel te hoog. Voor in de truck zat een klein luik, iets groter dan een muizenhol. William kroop er met veel moeite door zodat hij in de cabine kon komen, uit kon stappen en van buitenaf te deur weer open kon maken. We waren gered. Avontuur genoeg hier, dat hebben we wel gezien!

Het liep tegen het eind van de middag toen de Orange River in het zicht kwam. Deze rivier vormt de grens tussen Zuid-Afrika en Namibië. Iets voor de grenspost draaiden we linksaf richting de camping. Op deze camping wilden ze 's nachts nog wel eens je tent in komen, op zoek naar waardevolle spullen. Hierna waren alle campings veilig werd ons verteld. Bedankt voor de informatie! Ik ben weer gerustgesteld nu! In no time hadden we ons dorp weer uit de grond gestampt. Daarna was het tijd om lekker te chillen. Aan de oever kon je vanuit Zuid-Afrika mooie foto's maken van Namibië, waar we morgen heen zouden gaan. Om 19:00 uur kregen we een briefing over het programma en intussen was de barbecue al aan en hingen de worsten al boven het vuur te bakken. Jummie! 's Avonds zaten we met z'n allen gezellig rond het kampvuur, daarna mijn tent weer ingegaan en gaan slapen. Wel met de deur op slot...!!